وبلاگ تیفوسیهای پرسپولیس ایران (OnlyPersPolis)
جواب این دوستان باید گفت که آیا کسی از بین آنها میتوانست تضمین بدهد که آرفی از شروع فصل در همین وضعیت آماده و باانگیزه ظاهر شود؟
باور کنید عضو حزب باد نیستیم که در هنگام ناکامی از مربی انتقاد کنیم و به وقت موفقیت تعریف و تمجیدش کنیم. همانطور که حتی در جریان چهار برد پیاپی پرسپولیس از هفته سوم تا ششم که سایپا، نفتآبادان، راهآهن و شاهین قربانی قرمزهای پایتخت شدند نکات قابل تعریف چندانی از کیفیت کار پرسپولیس و نوع بازی این تیم به جز بردن به چشم نمیآمد، ولی این روزها تاثیرات علی دایی در سریال پیروزیهای این تیم کاملا مشخص است و دور از انصاف است که این تغییرات مثبت اعمال شده در روند کاری پرسپولیس و شخص دایی مورد کنکاش و تحسین قرار نگیرد.
تغییر روحیه تیمی
پرسپولیس تا قبل از بازی با ذوبآهن در هفته دوازدهم تیمی بود که همواره به نتایج حداقل قناعت میکرد.
ترمیم خط دفاع
گلخوردنهای پرسپولیس در دقایق پایانی حسابی روی اعصاب بازیکنان، مربیان و علاقهمندان این تیم پیادهروی میکرد. در حقیقت از هفته هفتم تا دهم و در بازی مقابل فولاد، پاس، شهرداری و ملوان همواره این پرسپولیس بود که گل اول را میزد و بعد یا مساوی میکرد یا میباخت. بهخصوص که از هفته هشتم تا یازدهم قرمزها مرتبا بعد از دقیقه 85 گل خوردند که دردناکترینشان گل فرهاد مجیدی در وقتهای تلف شده داربی بود. این سریال مقابل نفتمحمودآباد هم تکرار شد و از شیرینی برد 5 بر صفر پرسپولیس کاست. ولی این کابوس حالا دیگر از بین رفته است، چون پرسپولیس با تمرکز بیشتر در خط دفاعی و برطرف کردن نقاط ضعف خود طی سه مسابقه اخیر فقط یک گل آن هم روی یک پنالتی کاملا بحثبرانگیز دریافت کرده است.
اقتدار در استفاده از مهرهها
بدون تعارف شیث رضایی مدافع خوبی است که طی دو سال گذشته در پرسپولیس بازیهای خوب زیادی هم انجام داده است، ولی به هر حال در کار او هم نقاط ضعفی دیده میشود. به جرات میتوان گفت که بعد از کنار گذاشته شدن شیث از سوی علی دایی، 90 درصد اهالی فوتبال مخالف این تصمیم سرمربی پرسپولیس بودند و حتی عدهای از منتقدان این حرکت دایی را نوعی پاک کردن صورت مساله و تغییر جهت افکار از شکست در داربی میدانستند. هنوز هم نمیتوانیم قضاوت کنیم که آیا دایی رفتار صحیحی داشته یا خیر، ولی در عین حال همانطور که یک سرمربی باید پاسخگوی نتایج تیمش باشد، باید در مربیگری خود هم استقلال داشته باشد. فعلا هم علی دایی بعد از کنار گذاشتن شیث رضایی همه بازیهایش را با پیروزیهای خوب و بدون ایراد در خط دفاعی پشتسر میگذارد، پس حق با او است. درست مثل نیمکتنشینیهای کریم باقری، برادران شیری و... که فعلا حق به جانب دایی است.
و اما آرفی
اشپیتیم آرفی بعد از یک سال و نیم حاشیهنشینی و نیمکت و سکونشینی، این روزها تبدیل به یک گلزن تمامعیار شده است. مهاجمی که طی بازی با نفتمحمودآباد، استیلآذین و نفت تهران مجموعا 180 دقیقه وارد میدان شده و چهار گل برای پرسپولیس زده و با نمایش خوب خود مقابل نفت کاری کرد که نهتنها غیبت غلامرضا رضایی ملیپوش به چشم نیاید، بلکه حتی بعضیها به نیمکتنشینی رضایی بعد از بازگشت از گوانگجو هم فکر کنند. در حال حاضر منتقدان دایی مدعی هستند با گلزنیهای اخیر باید دایی را مورد مواخذه قرار داد که چرا چنین مهاجمی را طی 9 ماه گذشته مربیگریاش به نیمکت و سکو دوخته است؟ در جواب این دوستان باید گفت که آیا کسی از بین آنها میتوانست تضمین بدهد که آرفی از شروع فصل در همین وضعیت آماده و باانگیزه ظاهر شود؟ از شروع لیگ نهم که دایی نبود، پس چرا آرفی طی 21 مسابقه زمان مربیگری زلاتکو کرانیکار فقط یک گلزده بود؟ واقعیت اینجاست که جایی برای مواخذه دایی وجود ندارد، چون او زمانی از آرفی استفاده کرده که این بازیکن در اوج آمادگی و انگیزه بوده و جواب اعتماد دایی را داده است. رابطه بین دایی و آرفی تازه شروع شده است.
نویسنده: آرش رستم نمدی
< type="text/java">>
توجه داشته باشید تیمی که در تاریخ فوتبالش همواره به تهاجمی بودن شهره بوده است، طی پنج برد خود تا قبل از هفته دوازدهم هیچ مسابقهای را با اختلاف بیش از یک گل به سود خود خاتمه نداد. درواقع نوع بازی پرسپولیس به شکلی بود که به محض پیش افتادن از حریف، تیغ حملاتش کند شده و به نوعی در پیله احتیاط فرو میرفت و همین تفکر نه تنها بازی همراه با برد این تیم را از جذابیت میانداخت، بلکه در بعضی بازیها مثل رویارویی با پاسهمدان و شهرداری تبریز و تساوی در ثانیههای پایانی امتیازات گرانبهایی را از کف شاگردان دایی خارج کرد، ولی از بازی با ذوبآهن این وضعیت پرسپولیس کاملا تغییر کرد و حالا بعد از زدن گل برتری، این تیم به فکر حفظ نتیجه نمیافتد، حاصلش هم کاملا مشخص است؛ تمام بردهای اخیر پرسپولیس با اختلاف بیش از یک گل به دست آمده تا تفاضل گل 2+ قرمزها طی سه هفته به 8+ برسد.